Ενόψει της 21ης Μάρτη, Διεθνούς Ημέρας για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων προτείνουμε να αφιερώσουμε 2 διδακτικές ώρες στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας, την Παρασκευή19 Μάρτη, προκειμένου να οργανωθούν συζητήσεις από τους εκπαιδευτικούς με τη ενεργό συμμετοχή των μαθητών μας. Μετά από σχετικό αίτημα, που υποβάλαμε στο Υπουργείο Παιδείας, εγκρίθηκε και επίσημα η υλοποίηση αυτής της πρωτοβουλίας μας. Οι συζητήσεις αυτές θα συμβάλουν στην παραπέρα ευαισθητοποίηση των μαθητών μας στα θέματα της διαφορετικότητας, του σεβασμού και της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στη χώρα μας ως μετανάστες, τώρα, που ο πόλεμος- που μαίνεται σε διάφορες περιοχές- αλλά και οι άλλες αιτίες που προκαλούν την μετανάστευση, κάνουν αυτό περισσότερο αναγκαίο παρά ποτέ.
Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων μας δίνει την ευκαιρία να επισημάνουμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών στην καταπολέμηση των αρνητικών στερεοτύπων – συμπεριφορών, που αφορούν στη διαφορετική φυλή, την εθνικότητα και άλλα χαρακτηριστικά που συνδέθηκαν με αρνητικές διακρίσεις.
Η Ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της τότε ρατσιστικής Νότιας Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του απαρτχάιντ. Το απαρτχάιντ υπήρξε ένα στυγνό και απαράδεκτο ρατσιστικό καθεστώς θεσμοθετημένων διακρίσεων που είχε επιβάλει η μειοψηφία των λευκών κατοίκων της χώρας σε βάρος των γηγενών κατοίκων, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές. Σήμερα το καθεστώς του απαρτχάιντ έχει καταργηθεί, αλλά η ανθρωπότητα δεν κατόρθωσε να εξαλείψει τα προβλήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και διακρίσεων.
Σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και περισσότερο πολυπολιτισμική, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τη διαφορετικότητα και την πολυμορφία, είναι υποχρέωσή μας να συμβάλουμε με κάθε τρόπο, ώστε οι νέες γενιές να μη μολυνθούν με το δηλητήριο του ρατσισμού και των αρνητικών διακρίσεων, αλλά να μάθουν να συμβιώνουν αρμονικά και να αποδέχονται και να αξιοποιούν δημιουργικά κάθε στοιχείο του πολιτισμού, ανεξάρτητα από την προέλευσή του.
Συμπληρώνονται, ήδη, δύο δεκαετίες από την εμφάνιση ισχυρών μεταναστευτικών ρευμάτων προς την Ελλάδα και μια δεκαετία από την πρώτη διαδικασία νομιμοποίησης των μεταναστών. Στο διάστημα αυτό η ελληνική πολιτεία όχι μόνο δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να διαμορφώσει μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη πολιτική για την ένταξη των αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία και τους επιμέρους θεσμούς της, αλλά σε πολλούς τομείς παρατηρήθηκε έξαρση του ρατσισμού και των προκαταλήψεων σε βάρος ομάδων αλλοδαπών ή μειονοτήτων. Η πλειονότητα των μεταναστών εξακολουθούν σήμερα να ζουν χωρίς χαρτιά και με περιορισμένα δικαιώματα. Αλλά και πολλοί από εκείνους που προσωρινά κατόρθωσαν να νομιμοποιηθούν, στη συνέχεια, απονομιμοποιήθηκαν, είτε γιατί αδυνατούν να εξασφαλίσουν σταθερή εργασία, είτε γιατί ο εργοδότης αρνείται να τους ασφαλίζει ή ακόμη γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υπέρογκες οικονομικές και άλλες προϋποθέσεις που απαιτούνται.
Υποχρεωμένοι συχνά να ζήσουν σε ένα καθεστώς ημι-νομιμότητας, οι μετανάστες στερούνται στοιχειώδη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και ουσιαστικά, αντιμετωπίζουν ανυπεράσπιστοι την εκτεταμένη εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία. Πολλά περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς εναντίον μεταναστών που φτάνουν στη δημοσιότητα δεν είναι, δυστυχώς, παρά η κορυφή του παγόβουνου των απάνθρωπων πρακτικών που συχνά εφαρμόζονται εναντίον τους. Η ψήφιση τελευταία, του νόμου για την ιθαγένεια των μεταναστών είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι πολύ περισσότερα αυτά που πρέπει να γίνουν, για να καθιερωθεί στην πράξη η ισότιμη θεσμική αντιμετώπιση των μεταναστών.
Στο χώρο της εκπαίδευσης η πολιτεία δεν μπόρεσε, ακόμη, να προωθήσει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να γίνουν κατανοητά το περιεχόμενο και η σημασία της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και οι αξίες που αυτή οφείλει να υπηρετεί. Αντίθετα, συχνά έδειξε ότι αδιαφορεί για τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που συνδέθηκαν με τη διαδικασία ένταξης των μεταναστών και των παιδιών τους στην ελληνική κοινωνία, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις επέδειξε απαράδεκτη ανοχή σε ρατσιστικές συμπεριφορές και πρακτικές ομάδων ή ατόμων, ακόμη και δημόσιων υπηρεσιών.
Είναι φανερό ότι ελάχιστα έχουμε διδαχτεί από τη νεότερη ιστορία και ιδίως όσον αφορά τις περιόδους κατά τις οποίες η Ελλάδα ήταν χώρα αφετηρίας μεταναστευτικών ρευμάτων. Ας μη λησμονούμε ότι οι Έλληνες της διασποράς συχνά υπήρξαν θύματα πολιτικών που αποσκοπούσαν στην πολιτισμική αφομοίωσή τους και γνωρίζουμε καλά πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθούν στοιχεία της εθνικής ταυτότητας, του πολιτισμού και της γλώσσας της πατρίδας σε μια άλλη κοινωνία, που προβάλλει επεκτατικά και συστηματικά την ανωτερότητα του δικού της πολιτισμού.
Βασική επιδίωξη του εκπαιδευτικού κόσμου είναι να εξασφαλιστεί η ισότιμη εκπαίδευση όλων των παιδιών σε ένα περιβάλλον που θα σέβεται και θα αποδέχεται τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία που κάθε παιδί φέρει. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, όμως, δεν είναι κατάλληλες οι πρόχειρες και αποσπασματικές πολιτικές και πρακτικές, που στην ουσία διαιωνίζουν τα προβλήματα. Απαιτείται ολοκληρωμένη πολιτική εκπαιδευτικής, οικονομικής και κοινωνικής στήριξης των παιδιών των μεταναστών.
Οι Περιοχές ή Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας αποτελούν ένα παράδειγμα τέτοιων πολιτικών που έχει αποδώσει θετικά αποτελέσματα σε διάφορες χώρες και μάλιστα όχι μόνο για τα παιδιά των μεταναστών αλλά και άλλων εργαζομένων που απειλούνται με την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Γι’ αυτό και η ΟΛΜΕ έχει προτείνει την εφαρμογή αυτού του θεσμού και στην Ελλάδα.
Διεκδικούμε, επίσης, την κατάλληλη και επαρκή στήριξη της λειτουργίας όλων των σχολείων, τη στελέχωσή τους με το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ.), την αναγκαία επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα όπως η διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση και την ειδική φροντίδα που απαιτείται για συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού.
Οι προτάσεις μας περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:
αύξηση των δαπανών για την παιδεία, ώστε να μπορούν να ληφθούν και να εφαρμοστούν τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της μαθητικής ‘διαρροής’ και σχολικής αποτυχίας, με αποτελεσματικές παιδαγωγικές πρακτικές (τάξεις υποδοχής, φροντιστηριακά τμήματα, ενισχυτική διδασκαλία κ.λπ.)•
γενικευμένη εφαρμογή της διαπολιτισμικής και αντιρατσιστικής εκπαίδευσης, με κατάλληλη επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών•
μέτρα εκπαιδευτικής και κοινωνικής στήριξης των ομάδων του πληθυσμού και των οικογενειών που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οικονομικά, κοινωνικά ή άλλα προβλήματα (παιδιά μεταναστών και παλιννοστούντων, παιδιά με ειδικές ανάγκες κ.λπ.) καθώς και των πιο παραμελημένων περιοχών των αστικών κέντρων και της υπαίθρου.
Στην πολυπολιτισμική κοινωνία μας, είναι καιρός η αμοιβαία καχυποψία, η προκατάληψη, το μίσος, ο ρατσισμός και η βία να δώσουν τη θέση τους στον αμοιβαίο σεβασμό, στην ανεκτικότητα, στην αλληλοαποδοχή, στη συνεργασία και στην αλληλεγγύη. Το όραμα ενός κόσμου ειρήνης και συνεργασίας, ενός κόσμου που θα βασίζεται στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, αξίζει να το φέρουμε, με την καθημερινή μας δράση στο σχολείο, πιο κοντά στην πραγματικότητα. Έτσι θα δημιουργήσουμε μια κοινωνία διαφορετικών, αλλά ισότιμων πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου