Κύριοι Υπουργοί,
Κύριοι Υφυπουργοί,
Η κυβέρνηση μετά τη μείωση των μισθών μας κατά 12% προχωρεί στη μείωση και των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας. Ουσιαστικά με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό και με τη συμφωνία - μνημόνιο Κυβέρνησης - ΕΕ – ΔΝΤ προωθείται η μετάλλαξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική – ιδιωτική. Τελικά το κράτος «αποχωρεί» από την κοινωνική ασφάλιση. Πρόκειται για ένα ουσιαστικό ξεθεμελίωμα του ασφαλιστικού συστήματος. Η ΟΛΜΕ και οι εκπαιδευτικοί στο σύνολό τους συντάσσονται με το ευρύτερο δημοσιοϋπαλληλικό και εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα προκειμένου να ακυρωθούν όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα αλλά και να μην ψηφιστούν οι νέες ρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό.
Επειδή τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί θα λειτουργήσουν ισοπεδωτικά για όλους τους εργαζόμενους και για όλες τις ειδικές περιπτώσεις, παρακάμπτοντας ακόμα και τις ιδιαίτερες συνθήκες των επαγγελμάτων, όπως του εκπαιδευτικού, σας καταθέτουμε και τις επιμέρους προτάσεις μας για το συνταξιοδοτικό καθεστώς των εκπαιδευτικών.
Αναλυτικότερα:
1. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας χωρίς όριο ηλικίας
Όπως γνωρίζετε, αίτημα όλων των εκπαιδευτικών και των ομοσπονδιών τους είναι να έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 30 χρόνια υπηρεσίας με πλήρη σύνταξη.
Η Κυβέρνηση το 2002, αναγνωρίζοντας, εν μέρει, αυτή την ιδιαιτερότητα των εκπαιδευτικών, όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση σε κατατεθείσα προσθήκη – τροπολογία στο σχέδιο νόμου: «Τροποποίηση και συμπλήρωση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου και άλλες διατάξεις», τοποθετήθηκε ως εξής:
«Οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διορίζονται κατά κανόνα σε μεγάλη ηλικία με αποτέλεσμα να συμπληρώνουν το κατά περίπτωση όριο ηλικίας συνταξιοδότησης σε μεγάλη ηλικία (65 ή και 67 ετών). Επειδή η διδασκαλία σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε αυτή την ηλικία αποβαίνει σε βάρος του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου με τις προτεινόμενες διατάξεις παρέχεται η δυνατότητα στους ανωτέρω εκπαιδευτικούς που έχουν συμπληρώσει τριακονταετή πραγματική συντάξιμη υπηρεσία να λαμβάνουν σύνταξη, όσοι μεν έχουν διορισθεί μέχρι 31/12/1982 μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους, όσοι δε έχουν διορισθεί από την 1/1/1983 και εφεξής μετά τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας τους».
Με το αιτιολογικό αυτό προχώρησε, με την ψήφιση του Ν. 3075/5-12-2002, σε μια προσθήκη τροπολογία (Άρθρο 5 παρ. 4) που έχει ως εξής:
“Στο τέλος της παραγράφου 2 του άρθρου 56 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων προστίθεται εδάφιο, ως εξής: «Ειδικά, για εκπαιδευτικούς λειτουργούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που συμπληρώνουν τριάντα (30) έτη υπηρεσίας και αποχωρούν από την υπηρεσία για οποιονδήποτε λόγο και δεν εμπίπτουν στις προαναφερόμενες περιπτώσεις του άρθρου αυτού, η καταβολή της σύνταξης αρχίζει με τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας για όσους έχουν προσληφθεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1982 και με τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας για όσους προσλαμβάνονται από 1 Ιανουαρίου 1983 και μετά»”.
Με τη διάταξη αυτή, λοιπόν, αναγνωρίζεται η ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού και η μεγάλη σημασία που έχει για την παρεχόμενη εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα (με 30 χρόνια υπηρεσίας σε ηλικία 55 ή 60 ετών). Έτσι, με βάση την εισηγητική έκθεση του νόμου, θα γίνονταν εφικτός και ο στόχος της ανανέωσης του εκπαιδευτικού δυναμικού, με όλες τις ευεργετικές επιπτώσεις που αυτό θα είχε στη δημόσια εκπαίδευση.
Όμως λόγω της μειωμένης σύνταξης που δικαιούνται οι αποχωρούντες εκπαιδευτικοί στην τριακονταετία (30/35), η χρήση της διάταξης αυτής, όπως έχει ήδη διαπιστωθεί, είναι περιορισμένη, γεγονός που ακυρώνει τον επιδιωκόμενο στόχο του νομοθέτη, που είναι η αναβάθμιση του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου.
Ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος των εκπαιδευτικών
Το γεγονός πως η πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίσει με τη δέουσα ευαισθησία το πρόβλημα της συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών το αποδεικνύουν μια σειρά από σοβαροί λόγοι οι οποίοι συνηγορούν σε αυτό.
Τέτοιοι λόγοι είναι:
Α. Το γηρασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό. Λόγω του προβλήματος της παρατεταμένης αδιοριστίας των τελευταίων 25 χρόνων, οι εκπαιδευτικοί διορίζονται σε μεγάλη, κατά μέσον όρο, ηλικία. Το 1997 για τους εκπαιδευτικούς της Δ.Ε. ο μέσος όρος ηλικίας διορισμού όλων των ειδικοτήτων είχε διαμορφωθεί περίπου στα 36 χρόνια. Από την άλλη, είναι καταγεγραμμένη η απαίτηση των μαθητών/-τριών, των γονιών τους, αλλά και της κοινωνίας για νεότερο εκπαιδευτικό προσωπικό. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά όλων των συνόδων της Βουλής των Εφήβων, απαίτηση των μαθητών/-τριών είναι να έχουν δασκάλους μικρότερης ηλικίας. Ο μεγάλος χρόνος αναμονής μέχρι το διορισμό έχει ως αποτέλεσμα να συμπληρώνουν οι εκπαιδευτικοί τα κατά περίπτωση αναγκαία προς συνταξιοδότηση χρόνια υπηρεσίας σε μεγάλη ηλικία (65 ή και 67 ετών). Όμως, η διδασκαλία σε σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε αυτή την ηλικία αποβαίνει σε βάρος του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου, ενός έργου που είναι εξαιρετικά σύνθετο και σημαντικό, γεγονός που αναγνωρίζεται και στην εισηγητική έκθεση του ν.3075/02.
Β. Η καταπολέμηση της ανεργίας. Η άμεση συνταξιοδότηση εκπαιδευτικών μεγάλης ηλικίας θα βοηθήσει στην ανανέωση του εκπαιδευτικού δυναμικού και στην άμβλυνση του προβλήματος της ανεργίας μεταξύ των νέων – εν δυνάμει συναδέλφων.
Γ. Η επιμόρφωση στις νέες τεχνολογίες. Όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία της εφαρμογής των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση και την αναγκαιότητα, αντίστοιχα, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε αυτές. Σύμφωνα, όμως, με διεθνείς έρευνες και μελέτες, ο άνθρωπος δεν είναι επιδεκτικός μάθησης των νέων τεχνολογιών μετά την ηλικία (μ.ό.) των 54 ετών. (Γι’ αυτό πολλοί οργανισμοί και επιχειρήσεις δεν επενδύουν πάνω στην επιμόρφωση του προσωπικού τους, όταν πλησιάζει αυτό χρονικό όριο ηλικίας).
Δ. Η πτώση απόδοσης του διδακτικού έργου και η εργασιακή εξάντληση του εκπαιδευτικού.
Σύμφωνα με ευρωπαϊκές έρευνες, ο δείκτης απόδοσης των εκπαιδευτικών, ως προς την διδακτική πράξη, ακολουθεί πτωτική πορεία (πίπτει) μετά την ηλικία (μ.ό.) των 56 ετών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρατηρείται μια επιβάρυνσή τους λόγω κόπωσης, συνθηκών εργασίας και δημιουργίας, ενίοτε, ψυχολογικών προβλημάτων.
Επισημαίνουμε ότι, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, οι εκπαιδευτικοί, υπόκεινται περισσότερο από άλλες επαγγελματικές ομάδες στον κίνδυνο της επαγγελματικής εξάντλησης/εξουθένωσης (professional burn out), με αποτέλεσμα να μειώνεται η απόδοση πολλών εκπαιδευτικών με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία, οι κυριότεροι παράγοντες που διακρίνουν την επαγγελματική εξουθένωση είναι η συναισθηματική εξάντληση, που εκδηλώνεται με μια αίσθηση ψυχικής κόπωσης, η αποπροσωποποίηση, που εκφράζεται με την απομάκρυνσή τους από τα παιδιά, και η έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων, που εκδηλώνεται με τη μείωση της απόδοσής τους.
Ε. Το μικρό ποσοστό διευθυντικών θέσεων. Το ποσοστό των κάθε είδους διευθυντικών θέσεων, καθώς και των θέσεων Σχολικών Συμβούλων στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν ξεπερνά το 9% επί του συνόλου των πάσης φύσεως υπηρετούντων εκπαιδευτικών στη Δ.Ε., ενώ σε άλλους κλάδους του Δημοσίου οι Διευθυντικές θέσεις φθάνουν μέχρι και το 35% επί του συνόλου των υπηρετούντων.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ
Με την πρόταση που καταθέτει της ΟΛΜΕ, παρέχεται η δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να αναγνωρίζουν μέχρι και 5 έτη ως συντάξιμη πραγματική υπηρεσία. Με αυτόν τον τρόπο θα υλοποιηθούν σε ένα βαθμό, οι αναμενόμενες θετικές επιπτώσεις στην εκπαίδευση της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν.3075/02.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την παρακάτω τροποποίηση του ισχύοντος νόμου και ζητάμε από εσάς να αντιμετωπίσετε με θετικό τρόπο το αίτημα όλων των εκπαιδευτικών.
Στην παρ. 4 του άρθρ. 5 του νόμου 3075/02, «Τροποποίηση και συμπλήρωση της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου και άλλες διατάξεις», προστίθεται εδάφιο ως εξής:
«Στους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που έχουν 30 χρόνια υπηρεσίας, αναγνωρίζονται μέχρι και 5 έτη ως συντάξιμη πραγματική δημόσια υπηρεσία. Για την αναγνώρισή τους καταβάλλεται από τους ίδιους το ήμισυ των ασφαλιστικών εισφορών του εισαγωγικού μισθολογικού κλιμακίου και μόνο του ασφαλισμένου, που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 59 του κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών συντάξεων».
2. Να ενταχθεί στις συντάξιμες αποδοχές το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης.
Σε συνάρτηση με την αναγνώριση από την Πολιτεία των ιδιαιτεροτήτων του εκπαιδευτικού επαγγέλματος, αλλά και σε συνέχεια των όσων αναλύσαμε παραπάνω, ζητάμε να ενταχθεί στις συντάξιμες αποδοχές το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης. Επίδομα που ακριβώς έχει δοθεί στους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το ιδιαίτερο έργο που επιτελούμε. Να σημειώσουμε δε πως το επίδομα αυτό έχει ήδη ενσωματωθεί, και ορθά, στις συντάξιμες αποδοχές των εκπαιδευτικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ν.3075/02 αρ. 10) .
Προτείνουμε την παρακάτω τροποποίηση του ισχύοντος νόμου:
«Μετά την περ. ι’ της παρ. 2 του άρθρου 9 του Κ.Π.Σ.Σ., όπως ισχύει, προστίθεται από 1 Ιανουαρίου 2008 περίπτωση ια΄, ως εξής:
«ια) για τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης της παρ. Α3 του άρθρου 8 του ν. 3205/2003».
3. Κατάργηση της διάταξης που απαγορεύει τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Ζητάμε να καταργηθεί η διάταξη (ν. 3687/08 αρ. 4 παρ. 2), που απαγορεύει τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, γιατί με αυτό τον τρόπο περιορίζεται το δικαίωμα των εκπαιδευτικών ως εργαζομένων να αποχωρούν από την υπηρεσία όταν το επιθυμούν.
4. Κατάργηση του χρονικού ορίου της διετίας για την αναγνώριση της προϋπηρεσίας στο ΤΠΔΥ
Οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί υποχρεούνται εντός διετίας από της μονιμοποίησης τους να υποβάλλουν στο ΤΠΔΥ αίτηση αναγνώρισης της ενδεχόμενης προϋπηρεσίας τους στο Δημόσιο, ως αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι. Οι παλαιότεροι δε πλέον έχουν χάσει αυτό το δικαίωμα. Ζητάμε να καταργηθεί το χρονικό αυτό όριο για την αναγνώριση και να είναι δυνατή η αναγνώριση, όπως και στα άλλα ταμεία, καθ’ όλη τη διάρκεια του εργασιακού βίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου