ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΟ  ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013

Συνάδελφοι, συναδέλφισες Σε όλη την Ευρωπαϊκη επικράτεια, αλλά περισσότερο στον Νότο της Ευρώπης, κυριαρχούν εδώ και πέντε συναπτά έτη οι αντιλαίκές  αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που προωθεί με την ασκούμενη πολιτική της η Ε.Ε. Μιλάμε σήμερα για μια Ε.Ε. που δεν είναι ούτε ευρωπαϊκή, ούτε ένωση. Κάποια οικονομικά κέντρα στον βορρά της τσαλαπατένε τους λαούς της περιφέρειας του νότου προκειμένου να προλάβουν την δική τους κρίση. Δεν λειτουργεί ουσιαστικά ούτε το Ευρωκοινοβούλιο ούτε το ευρωπαϊκό δικαστήριο, και όταν έχουμε αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων απλά αποσιωπούνται και δεν εφαρμόζονται. Έχει ανοίξει με αφορμή την καπιταλιστική κρίση ένας πόλεμος συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων για την οικονομική κυριαρχίας, με θύματα τους λαούς της Ευρώπης. Η επίθεση που δεχόμαστε σήμερα είναι εθνική, αφού με βίαιο και εκβιαστικό τρόπο οι Γερμανική πλέον Ευρώπη, μαζί με τους ρώσους ολιγάρχες, εκτέλεσαν ένα προαποφασισμένο σχέδιο, για την διάλυση του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον του νησιού και τον Κυπριακό λαό. Δυστυχώς βρέθηκαν «γενίτσαροι» πολιτικοί που έσπρωξαν την κατάσταση στην κατεύθυνση αυτή. Υποκριτική ήταν η στάση του αριστερού κατά τα άλλα ΑΚΕΛ, που προετοίμασε το έδαφος για την καταστροφή και ζήτησε δημοψήφισμα όταν όλα είχαν τελειώσει. Στην χώρα μας η οι πολιτικές επιλογές εφαρμόζονται με πολύ σκληρή μορφή. Με περίσσιο ζήλο η τρικοματική συγκυβέρνηση παρόλες τις προεκλογικές υποσχέσεις με τις οποίες άρπαξε την ψήφο του λαού και την εξουσία, από πολύ νωρίς τις ξέχασε και συνεχίζει την καταστροφή πολιτική. Προχώρησε στην ψήφιση και υπογραφή νέου σκληρότερου μνημονίου, κατ’ εντολή των δανειστών και συνεχίζει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.  Τσάκισμα του κοινωνικού κράτους. Περικοπή ή κατάργηση κάθε κοινωνικής μέριμνας.  Διάλυση της εργασίας, αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων, δημιουργία φθηνού νεανικού εργατικού δυναμικού για τις μεγάλες επιχειρήσεις για τους επενδυτές.  Ξεπούλημα δημόσιου πλούτου. Με ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων δημόσιων Επιχειρήσεων. Κοινωνικοποίηση των ζημιών να την πληρώσει ο λαός.  Περικοπές σε μισθούς – συντάξεις, περικοπή του εφάπαξ των Δ.Υ. Τα ταμεία μας μισά σε αποθεματικά, μετά από το κούρεμα, προσπαθούν να τα γεμίσουν με τριπλασιασμό των εισφορών μας, αλλά με την μείωση του προσωπικού σύντομα θα αδειάσουν.  υπερφορολόγηση με διαρκείς αυξήσεις σε έμμεσους και άμεσους φόρους, κατάργηση αφορολόγητου, χαράτσια, κρατήσεις αλληλεγγύης που δεν επιστρέφονται στους άνεργους, φορολόγηση των τελευταίων επιδομάτων μέχρι να καταργηθούν κ.α. Η εξάμηνη συζήτηση και οι μεγαλοστομίες της κυβέρνησης για την πάταξη της φοροδιαφυγής, με τον φορολογικό έκτρωμα μετατράπηκε σε νέα φοροεπιδρομή.  Εξαφάνιση των παροχών υγείας, συστηματική διάλυση της Δημόσιας υγείας. Τα νοσοκομεία μας υπολειτουργούν με ελλείψεις σε γιατρούς και προσωπικό. Κάθε τόσο έχουμε νέες περικοπές, σε παροχές υγείας, υλικά, φάρμακα. Ο ΕΟΠΥΥ παρόλα τα μεγάλα λόγια αποδεικνύεται στην πράξη πολύ χειρότερο και διάτρητο και ανεπαρκές ως εθνικό σύστημα υγείας.  Κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων συνεχίζεται, η ανεργία διογκώνεται, δύο στους τρεις νέους μας είναι άνεργοι. Πολλοί εξαναγκάζονται σε μετανάστευση.  Σοβαρή οργάνωση της πρωτογενούς εθνικής αγροτικής παραγωγής, δεν υπάρχει.  Με την εσωτερική υποτήμιση του ευρώ, ο τουρισμός γίνεται προσιτός στους ευρωπαίους, όχι για τους ιθαγενείς. Η Άγρια λιτότητα, η φτωχοποίηση διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η υπερφορολόγηση, η προσφορά του δημόσιου πλούτου σε επιχειρηματίες, η συνεχής μείωση της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας, διαφένεται ότι δεν έχουν για την συγκυβέρνηση καμία σημασία, είναι θυσίες που πρέπει να γίνουν για να σωθεί η χώρα. Αποκαλούν την πολιτική αυτή μονόδρομο. Με αλαζονεία, ψέματα και απειλές την προωθούν. Υπόσχονται όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις επιστροφή στην ευημερία, ανάκτηση των περικοπών. Όλα για το ευρώ, πάση θυσία να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, αλλιώς θα καταστραφούμε !!! Καμία διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, ούτε βέβαια να ματαιώσει τη βαθιά και μόνιμη χρεοκοπία του λαού μας που θα συνεχίζεται. Η δήθεν διαπραγμάτευση γίνεται για να προχωρήσουν οι «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή  Απολύσεις (κινητικότητα, εφεδρεία, υποχρεωτικές μεταθέσεις κ.α.),  είναι το πρόσχημα για να παρθούν νέα μέτρα, που δεν έχουν σχέση με τα δημόσια Οικονομικά που επικαλούνται, αλλά με τα εργασιακά, κατώτατος μισθός, κ.α. Η απειλή της ανεργίας χρησιμοποιείται για τον εκφοβισμό των εργαζόμενων. Νόμος και τάξη, με τα νέα πειθαρχικά συμβούλια που θα ελέγχουν τους διεφθαρμένους δημόσιους υπάλληλους. Αφού τα παλαιότερα (τα κυβερνητικά με τρείς διορισμένους και συνήθως δύο κυβερνητικούς συνδικαλιστές) δεν έκαναν την δουλεία τους. Με έναν νέο πειθαρχικό νόμο απαράδεκτο και αντισυνταγματικό που εκθέτει όλους μας σε άμετρη ανασφάλεια και νομιμοποιεί την διοικητική τρομοκρατία. Για την πολιτική και κοινωνική κρίση στοχοποιούν τους εργαζόμενους που είναι επίορκοι, τεμπέληδες, κοπανατζήδες, άσχετοι, δεν έχουν αξιολογηθεί, διορίστηκαν με ρουσφέτι κ.α. Που όμως δεν τόλμησαν μέχρι και σήμερα να τους απολύσουν (γιατί άραγε ;) Κατά την αντίληψη που καλλιεργείται και προωθείται συνεχώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μεγάλη είναι η ευθύνη και των συνδικαλιστών (του συνδικαλισμού ) που απολάμβαναν προνόμια μεγάλα, Κρατική χρηματοδότηση, αποζημιώσεις για μετακινήσεις, ταξίδια αναψυχής, απαλλαγή από την εργασία τους κ.α. Δεν διαφωνούμε, αλλά αναρωτιόμαστε για ποιους συνδικαλιστές μιλούν, μήπως για τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και ολίγο ΔΗΜΑΡ για να έχουμε όλο το πολιτικό φάσμα της διαπλοκής. Τα σκάνδαλα, η πολιτική διαφθορά συστηματικά αποσιωπούνται, κρύβεται η αλήθεια μέσα από βαρύγδουπες και βαρυσήμαντες δηλώσεις, κοκορομαχίες, ατέρμονες συζητήσεις και περιγραφές. Οι δήθεν επιτροπές της βουλής μοιάζουν να είναι η ταφόπλακα της πολιτικής διαφθοράς και των σκανδάλων. Οι λίγοι απρόσεκτοι που την πάτησαν γιατί ήταν προκλητικοί ή άτυχοι θα γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα για να αθωωθεί το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Με ψευτο-ανακριτικές επιτροπές επιδιώκουν να απαλλαγούν από το στίγμα της διαφθοράς και να εξαγνισθούν πολιτικά. Οι τράπεζες, που τόσα χρόνια πουλούσαν το χρήμα ακριβά, που έφτασαν στο σημείο να μετρούν κέρδη μηνιαία 6000 % το 2000, σήμερα ανακεφαλαιοποιούνται με κόστος που χρεώνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή μεταβιβάζεται το κόστος στον ελληνικό λαό. Οι τράπεζες που είναι κερδοφόρες και έχουν κεφάλαια (π.χ. Ταμιευτήριο) ιδιωτικοποιούνται. Η Αγροτική Τράπεζα (η τελευταία κρατική τράπεζα) χωρίζεται στα δύο την καλή που πωλείται σε τιμή ευκαιρίας και την κακή που παραμένει στο κράτος, το οποίο αναλαμβάνει την εξυγίανση της (δηλαδή πάλι εμείς θα πληρώσουμε). Το κούρεμα των δανείων που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν λόγω της κρίσης που προανήγγειλε με πανηγυρικό τρόπο ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην πράξη ήταν μια επιμήκυνση χρονική με μείωση των δόσεων με αντίστοιχη αύξηση του συνολικού κεφαλαίου. Η Εθνική Τράπεζα και η Eurobank με απαίτηση των δανειστών θα έπρεπε σήμερα να γίνουν ένας τραπεζικός όμιλος, αποφασίστηκε από τους δανειστές ότι δεν πρέπει να γίνει (γιατί ;) μόνο από την παρατήρηση των γεγονότων αντιλαμβανόμαστε ότι παίζονται παιχνίδια οικονομικά στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση να κατατρέχει έναν λαό και την ίδια στιγμή να νοιάζεται για τους τραπεζίτες μην τους κοπεί το νυχάκι. Εμείς σαν ενιαία συνδικαλιστική κίνηση δεν έχουμε συγκεκριμένο πολιτικό φορέα. Δεν παύουμε να είμαστε και πολιτικά όντα, έχουμε πολιτική άποψη που δεν είναι απαραίτητα κομματική αλλά στηρίζεται στην εμπειρία μας από την συνδικαλιστική και πολιτική μας δράση. Αγωνιζόμαστε για μια νέα Ελλάδα, που έχει λόγο ο λαός μας. Θέλουμε να έχουμε σχεδιασμένη από κρατικό φορέα αγροτική παραγωγή που θα καλύπτει της ανάγκες μας. Θέλουμε βιομηχανία και ξέρουμε ότι έχουμε σαν χώρα την υλικοτεχνική υποδομή και το επιστημονικό και εργατικό δυναμικό για να οικοδομηθεί. Θέλουμε την ανάπτυξη, όχι για τους επιχειρηματίες και τους ιδιώτες για να αυξήσουν τα κέρδη και τα κότερα τους αλλά για τους εργαζόμενους να ξαναφτιαχτούν τα κλωστοϋφαντουργεία, και οι βιοτεχνίες που με ευρωπαϊκή ή ελληνική επιδότηση έφυγαν στην βόρεια βαλκανική. Να λειτουργήσουν ξανά τα ναυπηγία και να συναφθούν, διακρατικές συμφωνίες για ναυπήγηση και συντήρηση πλοίων. Οι στρατηγικοί τομείς για την ανάπτυξη μεταφορές, ενέργεια, επικοινωνίες, να οργανωθούν από την αρχή με βάση της ανάγκες της χώρας. Να ξαναλειτουργήσει η πολεμική βιομηχανία (ΕΒΟ) και τόσες άλλες βιομηχανίες που για λόγους πολιτικούς και ακατανόητους με πολιτικές αποφάσεις έκλεισαν. Να εκμεταλλευτούμε, ή να συμφωνήσουμε την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου Και όχι να τον παραχωρήσουμε σε άλλους με αποικιακές συμβάσεις. Ο μεγάλος πλούτος της χώρας μας είναι το φυσικό περιβάλλον η θάλασσα ο ήλιος, αλλά κυρίως οι άνθρωποι. Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι αυτά μπορούν να γίνουν από οποιαδήποτε κυβέρνηση που απλά θα εκλεγεί και θα ασκήσει πολιτική διαχείρισης. Η σημερινή πολιτική – κοινωνική κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, ο λαός μας πρέπει να βρει τον τρόπο να επιβάλλει με ρήξη και αγώνες μια άλλη πολιτική κατάσταση για να αλλάξουν όλα. Στο μέτωπο της Εκπαίδευσης, η πολιτική των περικοπών, η συρρίκνωση σε εκπαιδευτικές υπηρεσίες, σχολικές μονάδες, δαπάνες, σε μαθήματα, προσωπικό, υποδομές συνεχίζεται. Συνοδευτικό πιάτο για να εξαναγκαστούμε σε αποδοχή της αντιεκπαυδευτικής πολιτικής που ασκείται, αποτελούν η τιμωριτική αντιεπιστημονική αξιολόγηση που προωθείται με όρους καθαρά οικονομικούς. Με περιεχόμενο βαθιά αντιπαιδαγωγικό, και μόνο στόχο την βαθμολογική και μισθολογική μας καθήλωση. Παράλληλα η προώθηση του απαράδεκτου νόμου – έκτρωμα για το νέο πειθαρχικό δίκαιο, δημιουργεί αβεβαιότητα, και ανασφάλεια σε όλους μας, επιπρόσθετο άγχος και φοβίες, εργασιακή ανασφάλεια. Η συνεχείς απειλές για υποχρεωτικές μεταθέσεις, μετατάξεις, μετακινήσεις, αλλαγές των αναθέσεων προς το δυσμενέστερο, χειροτέρευση των εργασιακών μας υποχρεώσεων, αύξηση ωραρίου, η σύμπτυξη τμημάτων, η κατάργηση μαθημάτων με περικοπές των αναλυτικών προγραμμάτων. Η απειλή για διαθεσιμότητα, εφεδρεία, κινητικότητα, απόλυση. Η απειλή ότι δεν θα προσληφθούν νέοι εκπαιδευτικοί. Η απειλή για άμετρες μετακινήσεις σε πολλά σχολεία σε μεγάλες αποστάσεις για περισσότερους συναδέλφους από το σχολικό νέο έτος λόγω συγχωνεύσεων, καταργήσεων σχολείων είναι η καθημερινότητα μας. Συνάδελφοι συναδέλφισες Η πραγματικότητα που ζούμε, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι είναι άμεση απόρροια της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά τίποτα αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική. Ως συνδικαλιστική κίνηση, γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να δώσουμε την πολιτική απάντηση. Δύο χρόνια παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ενότητα και την αλληλεγγύη όλων μας. Με αγωνιστική και διεκδικητική συνδικαλιστική δράση προσπαθούμε να ενημερώσουμε να προετοιμάσουμε να οργανώσουμε το συνδικάτο μας. Είναι μια ευκαιρία σε αυτές τις εκλογές να ανατρέψουμε την κυβερνητική συνδικαλιστική πλειοψηφία και στην Ομοσπονδία μας και να δώσουμε την δυνατότητα σε συνδικαλιστικές φωνές που σήμερα μειοψηφούν να κτίσουν νέα δυνατά σωματεία που να εκφράζουν με δύναμη ψυχής την θέληση και την επιθυμία για τη Δημόσια εκπαίδευση. Ο αγώνας που ξεκινήσαμε, συνεχίζεται. Στην κάλπη πηγαίνουμε με οργή και θυμό. Υπερψηφίζουμε νέους και με διάθεση για αγώνα υποψηφίους. Καταψηφίζουμε τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και την πολιτική υποκρισία. Διεκδικούμε μια ΕΛΜΕ  ΟΛΜΕ εκπαιδευτικών. Απορρίπτουμε τον συμβιβασμό και την συνδιαλλαγή. Κτίζουμε κοινωνικό μέτωπο μαζί με όλους τους εργαζόμενους. Ετοιμαζόμαστε για τους μεγάλους αγώνες μαζί με την νεολαία. Αγωνιζόμαστε για το μέλλον μας, για τα παιδιά μας, για την πατρίδα μας. Ο διαρκής αγώνας για Δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση για όλους, Είναι καθήκον μας. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη μας Παλεύουμε για μια νέα Ελλάδα. ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ