Επιχείρηση "ΑΓΡΙΕΣ ΧΗΝΕΣ"

Να λοιπόν που ήρθε ξανά το θέμα της αξιολόγησης στο προσκήνιο για μας τους εκπαιδευτικούς. Μάλιστα προς το παρόν ήρθε με τον προπομπό της ‘’αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων’’. Ο υπουργός δηλώνει αποφασισμένος να υλοποιήσει πάσει θυσία αυτό το πρόγραμμα, το οποίο φυσικά θα οδηγήσει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα σε επιπλέον απολύσεις εκπαιδευτικών και καταργήσεις σχολείων, και ελπίζει σ’ αυτό να βρει συμμάχους του την κοινωνία και τον μέσο ‘‘φορολογούμενο πολίτη’’. Και το κυριότερο για να οδηγηθεί η παιδεία σε ακόμα χειρότερες μέρες στις χρονιές που έπονται, ακόμα χειρότερες και από τη φετινή σχολική χρονιά, η οποία κατά γενική ομολογία είναι μια καταστροφή ύστερα από τις ‘‘μεταρρυθμίσεις’’ και τους ‘’εξορθολογισμούς’’ και άλλα τέτοια λαχανικά των υπουργείων. ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κατ’ αρχήν έχει ενδιαφέρον το ότι ρώτησαν σε μια κυριακάτικη εκπομπή τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ αν είναι γενικά υπέρ ή κατά της αξιολόγησης. Είχε προηγηθεί η τοποθέτησή του στο θέμα της Να λοιπόν που ήρθε ξανά το θέμα της αξιολόγησης στο προσκήνιο για μας τους εκπαιδευτικούς. Μάλιστα προς το παρόν ήρθε με τον προπομπό της ‘’αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων’’. Ο υπουργός δηλώνει αποφασισμένος να υλοποιήσει πάσει θυσία αυτό το πρόγραμμα, το οποίο φυσικά θα οδηγήσει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα σε επιπλέον απολύσεις εκπαιδευτικών και καταργήσεις σχολείων, και ελπίζει σ’ αυτό να βρει συμμάχους του την κοινωνία και τον μέσο ‘‘φορολογούμενο πολίτη’’. Και το κυριότερο για να οδηγηθεί η παιδεία σε ακόμα χειρότερες μέρες στις χρονιές που έπονται, ακόμα χειρότερες και από τη φετινή σχολική χρονιά, η οποία κατά γενική ομολογία είναι μια καταστροφή ύστερα από τις ‘‘μεταρρυθμίσεις’’ και τους ‘’εξορθολογισμούς’’ και άλλα τέτοια λαχανικά των υπουργείων. ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κατ’ αρχήν έχει ενδιαφέρον το ότι ρώτησαν σε μια κυριακάτικη εκπομπή τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ αν είναι γενικά υπέρ ή κατά της αξιολόγησης. Είχε προηγηθεί η τοποθέτησή του στο θέμα της αξιολόγησης ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ όπου βέβαια ήταν εναντίον. Αλλά τα καρχαριάκια οι δημοσιογράφοι ήθελαν να του αποσπάσουν μια απάντηση άκαιρη που αφορούσε την αξιολόγηση ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΓΕΝΙΚΑ. Ο πρόεδρος φυσικά ως εκπρόσωπος της ΟΛΜΕ δεν απάντησε για τον πολύ απλό λόγο ότι και η ΟΛΜΕ δεν έχει πάρει μέχρι στιγμής κάποια θέση πάνω σ’ αυτό. Δεν είναι τώρα η ώρα για κουλτούρες και φιλοσοφικές συζητήσεις και γενικές υποθετικές περιπτώσεις. Το φλέγον θέμα είναι τι σημαίνει η αξιολόγηση ΤΩΡΑ. Προσέξτε τώρα τεχνική. Αν ο εκπαιδευτικός απαντήσει αρνητικά ή αποφύγει να απαντήσει ‘αν είναι κατά στην αξιολόγηση ΓΕΝΙΚΑ’ τότε θα πέσουν να τον φάνε ή θα τον ειρωνευτούν με το ‘‘α, δεν απαντάτε εεεεεεε;’’ (όπως έκαναν και στον εκπρόσωπο). Αν απαντήσει θετικά (αλλά για μια άλλη κοινωνία με άλλη κυβέρνηση κ.ο.κ.) θα του πετάξουν την μπανανόφλουδα ‘’ωραία, πείτε μας τότε εσείς συγκεκριμένα τι προτείνετε, και πώς θα θέλατε να γίνεται η αξιολόγηση’’. Στις ΕΛΜΕ έχουν ακουστεί από εκπαιδευτικούς, απλούς ή συνδικαλιστές και οι δυο απαντήσεις. Υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί που δεν θα έλεγαν όχι ίσως σε μια ‘‘άλλη αξιολόγηση’’ σε ‘‘κάποιον άλλο κόσμο’’ αλλά αρνούνται κατηγορηματικά βέβαια την παρούσα και μάλιστα με αυτή την κυβέρνηση. Υπάρχουν άλλοι που αρνούνται κάθετα την αξιολόγηση γενικά σαν θεσμό. ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ Εγώ, επειδή μπαίνει λοιπόν έτσι το θέμα, θα δηλώσω ευθαρσώς ότι σε ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ είμαι κατά της αξιολόγησης ΓΕΝΙΚΑ. Είτε έτσι είτε αλλιώς. Είτε εδώ ή στον Άρη. Κατ’ αρχήν να εξηγήσω και πάλι ότι άλλο αξιολόγηση και άλλο έλεγχος. Ο έλεγχος όμως υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Όπως πολύ σωστά τοποθετήθηκε κι ένας συνάδελφος στη συνέλευση της ΕΛΜΕ που ανήκω, αν εγώ αργώ στη δουλειά μου συνέχεια θα δώσω λόγο στον διευθυντή του σχολείου. Αν λέω συνέχεια ανέκδοτα μέσα στην τάξη αντί να κάνω μάθημα, ή αν φέρομαι βάναυσα ή παράλογα στους μαθητές θα δώσω λόγο στους γονείς αφού δεχτώ καταγγελίες. Αν κάνω τη δουλειά μου πλημμελώς συνειδητά με σκοπό ευθέως να αποσπάσω μαθητές από την τάξη μου σε φροντιστήρια διαφημίζοντάς το και μάλιστα φανερά δημόσια ή κατ’ ιδίαν θα δεχτώ μηνύσεις επίσης. Και είμαι ο πρώτος που προτρέπω όποιον κηδεμόνα συναντήσει τέτοιον εκπαιδευτικό να πράξει αναλόγως. Κρεμάστε τον και με τις ευχές μου. Δεν νιώθω καμία συναδελφική αλληλεγγύη σ’ αυτό. Κι εγώ έχω σύνθημα μου το ‘’πρώτα ο μαθητής’’, μόνο που εγώ το λέω στ’ αλήθεια και όχι υποκριτικά όπως το υπουργείο. Τώρα αν, όπως λένε κάποιοι γονείς, έχει τύχει μια τέτοια καταγγελία να πέσει στο κενό και να μην τιμωρηθεί κανείς εγώ θα απαντήσω. ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΕΜΑΣ? Σ’αυτό φταίει καθαρά η διοίκηση και οι γραφειοκρατικοί της μηχανισμοί, και ενίοτε το ‘‘δόντι’’ που μπορεί να έχει ο εκάστοτε ‘’υπάλληλος’’ (δόντι που δεν θα βγει με την αξιολόγηση βεβαίως βεβαίως, αυτό είναι το μόνο σίγουρο…). Μ’ αυτήν να τα βάλετε κι όχι με μας λοιπόν. Αξιολόγηση όμως είναι άλλο πράγμα. Σημαίνει βαθμολόγηση. Δηλαδή εγώ θα πάρω 95%, ο άλλος θα πάρει 96 ενώ ο άλλος θα πάρει 94. Και όλα αυτά με κριτήρια ‘‘μετρήσιμα και συγκρίσιμα’’. Εγώ αυτό, λυπάμαι αλλά το αρνούμαι σε οποιαδήποτε κοινωνία, ακόμα και στην πιο ιδανική και ουτοπική. Ακόμα και στους μαθητές που στο κάτω κάτω είναι εκπαιδευόμενοι νιώθω άσχημα να λέω ‘‘αυτός είναι μαθητής του 16 ενώ ο άλλος του 13’’. Τώρα προτάσεις για τη βελτίωση της παιδείας, των εκπαιδευτικών και των σχολείων έχουν ακουστεί και από την ΟΛΜΕ κατά καιρούς αλλά τις βάζουν και τώρα οι συνάδελφοι στις συνελεύσεις. Και όπως πολύ σωστά απαντούν άλλοι συνάδελφοι αυτό είναι κάτι θεμιτό αλλά είναι ανάγκη να το ονομάσουμε ‘’αξιολόγηση’’; Χρειάζεται δηλαδή τα σχολεία και οι καθηγητές να ‘’πάρουν βαθμούς’’; Είμαι λοιπόν κατά της αξιολόγησης γενικά γιατί είμαι και κατά της κατηγοριοποίησης. Σε ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ είμαι κατά της αξιολόγησης για έναν λόγο παραπάνω στην παρούσα φάση. Κυβέρνηση που έκλεισε και συγχώνευσε ένα σωρό σχολεία δημιουργώντας προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες ‘’για το συμφέρον της εθνικής οικονομίας’’ δεν δέχομαι να ζητάει αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων. Είναι σαν να ζητάει ο λύκος να του πουν τα πρόβατα ποια είναι τα πιο αδύναμα να αντισταθούν. Κυβέρνηση που απέλυσε ξαφνικά το καλοκαίρι του 2013 2500 καθηγητές και έκλεισε ειδικότητες στα τεχνικά λύκεια προς το συμφέρον των ιδιωτικών ΙΕΚ δεν δέχομαι να θέλει αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς. Κυβέρνηση που υπακούει στις εντολές κάποιων ξένων κέντρων που έχουν δηλώσει ότι πρέπει να απολυθούν κι άλλοι στην Ελλάδα (και όχι απλώς να τεθούν σε διαθεσιμότητα) γνωρίζω πολύ καλά τι σκοπό έχει με αυτόν τον θεσμό. Εξ άλλου το λέει και η ποσόστωση: ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ 90% ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΕΝΤΩΝ ΝΑ ΠΡΟΑΧΘΕΙ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ. Και στη συνέχεια όταν ξαναγίνει αξιολόγηση θα πρέπει ΜΟΝΟ ΤΟ 70% (του 90%) ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΑΧΘΕΙ. Με όλα αυτά τελικά δεν θα φτάσουν ούτε οι μισοί στο ανώτερο κλιμάκιο. Ακόμα δηλαδή κι αν είναι όλοι άριστοι. Και βάσει του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΑΧΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΤΟΤΕ ΤΙΘΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗ. Κανονικά και με το νόμο. Αξιολόγηση λοιπόν και αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων σημαίνει όχι βελτίωση της παιδείας αλλά ένα μόνο πράγμα. ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ. Ακόμα κι αν δεν γίνουν άμεσα αλλά ‘’εν δυνάμει’’ όταν παραστεί ανάγκη. Και ‘’ανάγκη’’ στην κυβέρνηση σημαίνει πάλι ένα μόνο πράγμα. ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ. Αυτό είναι το μόνο μας σύνθημα σαν κράτος αυτή τη στιγμή. Α ξέχασα, και το να παραμείνουμε στο ευρώ (όσοι επιζήσουν δηλαδή) με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμα και αν χρειαστεί να πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάβολο. Τώρα ένα επιχείρημα ‘’εύκολο’’ και το ίδιο άκυρο υπέρ της αξιολόγησης που ακούω από πολλούς τελευταία αφορά στην σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα. Μας λένε μερικοί ‘‘αφού στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η αξιολόγηση γιατί να μην αξιολογηθείτε κι εσείς;’’ Λοιπόν από πού ν’ αρχίσω; 1) Ο μεγάλος ιδιωτικός τομέας είναι ένας τομέας αρκετά απεχθής για μένα (και όχι μόνο) και υπερβολικά αμαρτωλός, όπου στην καλύτερη περίπτωση ο επιχειρηματίας εκβιάζει τους υπαλλήλους του εμμέσως με απολύσεις αν διεκδικούν καλύτερες συνθήκες όπως π.χ. το αυτονόητο, το να μην μένουν στη δουλειά πέραν του ωραρίου με υπερωρίες τώρα πια απλήρωτες χάρη στα εξωφρενικά προνόμια που τους έχουν παραχωρηθεί πλέον από την εξουσία. Στην χειρότερη περίπτωση αφήνει 1000 οικογένειες στο δρόμο (τυχαίο νούμερο) επειδή του γυάλισε κάποια άλλη χώρα με πιο φτηνά εργατικά (βλέπε στο παρελθόν Goodyear και Pirelli κ.α. – και για αντιπερισπασμό τα φόρτωσαν στις απεργίες), άσχετα αν και στον τόπο που βρίσκεται έχει κέρδη, ενώ αν είναι πλοιοκτήτης απειλεί να βάλει και ξένες σημαίες στο στόλο του αν επιχειρήσει να τολμήσει η κυβέρνηση το αυτονόητο, δηλαδή να τον φορολογήσει (άκουσον άκουσον!) ή άλλος πολύ απλά αφήνει χρέη στο κράτος από δάνεια, αφήνει απλήρωτους εργαζόμενους, και κλείνει το μαγαζί και φεύγει (βλέπε σήμερα Metropolis). Μήπως θέλετε να μιλήσουμε και για τις υπεργολαβίες της Cosco, και για τη ζωή των εργαζομένων εκεί; Μήπως να ψάξουμε και το γιατί δεν μπόρεσαν να φύγουν εκείνη τη μοιραία μέρα οι υπάλληλοι της Marfin όταν μαινόταν το σύμπαν; Δεν επιθυμώ λοιπόν να υιοθετήσω τους δικούς τους θεσμούς. 2) Τι δουλειά έχουμε εμείς με τον ιδιωτικό τομέα; Εκεί η αξιολόγηση εξυπηρετεί την παραγωγικότητα και την απόδοση σε αριθμούς, τον ανταγωνισμό και την αύξηση του κέρδους του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη. Δηλαδή το ‘‘ιδίον όφελος’’. Με απλά λόγια τη δίψα του για περισσότερα, από την οποία πηγάζει και η πλύση εγκεφάλου στους εργαζόμενους ότι ‘’είναι δική τους η εταιρεία’’ άρα να δώσουν την ψυχή τους γιαυτή. Και εκεί η αξιολόγηση θα τους οδηγήσει να πατάνε ενδεχομένως και επί πτωμάτων, να έχουν σαν μότο τους το ‘’νόμο της ζούγκλας’’ και το ‘’ο θάνατός σου η ζωή μου, τι να κάνουμε;’’ προκειμένου να εξασφαλίσουν και την άνοδό τους σε κάποια ιεραρχία. Τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά; Εμείς δεν έχουμε ούτε ανταγωνιστικές διαθέσεις ούτε και μας αφορά το οποιοδήποτε οικονομικό κέρδος κάποιου, ούτε και έχουμε κάποια ‘’παραγωγή’’ ή κάποια ‘‘απόδοση’’ να αυξήσουμε. Εμείς μορφώνουμε ανθρώπους και πλάθουμε ψυχές για τον πιο ευγενικό σκοπό απ’ όλους μακριά από οφέλη και συμφέροντα. Θα υιοθετήσουμε τώρα στην παιδεία τους νόμους της ζούγκλας; 3) Το σημαντικότερο. ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ; Σε ποια περίπτωση; Όταν ο προϊστάμενος βάζει σε όλους ανεξαιρέτως 95% τυπικά στην καλύτερη περίπτωση ακόμα κι όταν δεν το ‘‘αξίζουν’’ όλοι, ή όταν στη χειρότερη βάζει κατ’ εντολή της διοίκησης υποχρεωτικά σε κάποιους λίγο παρακάτω, ανάλογα με το πόσους θέλουν να απολύσουν; Ή ανάλογα και με τι εμπάθειες μπορεί να έχουν; (όλα αυτά τα λέω κατόπιν μαρτυριών). Να τη χαίρεστε κι εκεί την αξιολόγησή σας. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. 4) Με όλα αυτά είναι φανερό ότι είμαι κατά της αξιολόγησης και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά για ένα λόγο παραπάνω σε μας: Γιατί εμείς δεν έχουμε σχέση με αριθμούς. Δηλαδή σε μας έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει αξιολόγηση. Και πάμε τώρα στο ΤΡΙΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ διαφωνίας. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα και πλαίσιο κριτηρίων. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος εδώ που να πιστεύει ότι εγώ θα γίνω καλύτερος εκπαιδευτικός αν κάνω συλλογή από χαρτιά, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, τίτλους σεμιναρίων (ξέρετε από αυτά που επιδοτούνται από το ΕΣΠΑ, δεν χρειάζεται νομίζω να πω τίποτε άλλο), επιμέλειες συγγραμάτων ή οργανωτικές φιγούρες τύπου λάπτοπ με αγορασμένες εφαρμογές των 50 ευρώ για να καταχωρώ τα δεδομένα μου, να μου το πει. Ή να μου πει αν πιστεύει ότι η επιτυχία του σχολείου μου μπορεί να πιστοποιηθεί από το μέσο όρο των βαθμών των μαθητών, και άρα να συγκριθεί με άλλα σχολεία με βάση το δεδομένο αυτό. Σχολεία σε περιοχές από Αγία Βαρβάρα μέχρι Ψυχικό, από την παραμελημένη επαρχία μέχρι τα μεγάλα αστικά κέντρα. Ή μήπως πιστεύει ότι όταν θα βιντεοσκοπούν το μάθημα (γιατί είναι κι αυτό στα πλαίσια της ‘αυτοξιολόγησης’) οι μαθητές θα έχουν την ίδια συμπεριφορά που έχουν συνήθως; Ή να μου πει αν πιστεύει ότι με δύο φορές που θα μπει ο αξιολογητής στην τάξη θα βγάλει αντικειμενικό συμπέρασμα για μένα. Είναι σαν να πιστεύετε ότι εγώ με ένα μόνο διαγώνισμα θα αξιολογήσω αντικειμενικά τα παιδιά σας χωρίς να ξαναασχοληθώ μαζί τους το υπόλοιπο τετράμηνο. Ο συνάδελφος Δημήτρης Τσιριγώτης έθεσε ένα θέμα πολύ ορθά, το θέμα της ‘‘στημένης τάξης’’. Δηλαδή εγώ εφόσον έχω ραντεβού με τον αξιολογητή μπορώ να ‘’στήσω’’ την τάξη μου, να την προετοιμάσω δηλαδή ώστε να φανώ μπροστά του ο σούπερμαν καθηγητής που μετατρέπω όλους τους μαθητές ως δια μαγείας σε φωστήρες. Τώρα κάποιος εξυπνάκιας απ’ αυτούς που βγαίνουν στα σχόλια για να κάνουν κλίμα ακυρώνοντας με το ζόρι τον αρθρογράφο σε όλα όσα λέει, απάντησε στον Δημήτρη ότι και καλά ‘‘ένας έμπειρος θα καταλάβει αμέσως τη στημένη τάξη’’. Γελιέσαι αγαπητέ μου όπου και να είσαι. Μπορεί ένας καθηγητής να στήσει ένα μάθημα και να μην πάρεις χαμπάρι τίποτα, ειδικά αν έχει και την αποδοχή των μαθητών, και ειδικά αν τον εξετάζουν άνθρωποι που έχουν να πατήσουν σε τάξη 20 χρόνια (γιατί τέτοιοι θα μας αξιολογήσουν). Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε εντελώς εσφαλμένα εκ των πραγμάτων συμπεράσματα, τα οποία όμως είναι αρκετά για να προχωρήσουν στις ‘‘μεταρρυθμίσεις’’ που θέλουν. Και θα μου πει κάποιος πάλι: ‘‘Δηλαδή εσύ πώς θα πρότεινες να γίνει η αξιολόγηση ώστε να γίνει αντικειμενική;’’ Ακριβώς! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η δουλειά μας δεν είναι ούτε μετρήσιμη ούτε συγκρίσιμη. Και αυτές οι δύο λέξεις είναι που θεωρεί το υπουργείο απαραίτητες προϋποθέσεις για τους στόχους μας και τα κριτήρια που θα μας κρίνουν. Να είμαστε μετρήσιμοι και συγκρίσιμοι. Οι παιδαγωγοί!!! Έλεος! Η δουλειά μας ελέγχεται συνεχώς από τον διευθυντή, τους μαθητές, τους γονείς και κηδεμόνες, την τοπική κοινωνία γενικά. Σ’ αυτούς δίνουμε λόγο κάθε μέρα και αυτούς υπηρετούμε και δεν χρειαζόμαστε κανέναν μπάστακα γραφειοκράτη αλεξιπτωτιστή να έρθει να μας κατατάξει και να μας κατηγοριοποιήσει. Δεκτή η βοήθεια, δεκτές οι συμβουλές, δεκτό το ενδιαφέρον για τις ελλείψεις με σκοπό τη βελτίωση των σχολείων σε εξοπλισμό αλλά μέχρι εκεί. Θέλετε να κάνετε την παιδεία καλύτερη κύριοι; Κάντε τμήματα το πολύ μέχρι 20 μαθητές (για να μην πω μέχρι 15, γιατί εγώ αυτό θα πρότεινα και δεν μου καίγεται καρφί ‘‘τι γίνεται έξω’’), και τοποθετήστε καθηγητές εγκαίρως από την αρχή της χρονιάς. Τα άλλα όλα είναι απλώς οδοντόκρεμες για λαϊκή κατανάλωση. Φτιάξτε σχολεία αντί να τα κλείνετε και προσλάβετε καθηγητές αντί να τους καταργείτε. Ενισχύστε τη δημόσια παιδεία αντί να κλείνετε το μάτι στην ιδιωτική. Εγώ όμως παρ’ όλα αυτά για να δείξω ότι είμαι συνεργάσιμος και ανοιχτό μυαλό θα προτείνω έναν τρόπο αξιολόγησης και να δω αν θα έχει τα κότσια η οποιαδήποτε κυβέρνηση να τον εφαρμόσει. Να γίνεται η αξιολόγηση εντός της περιόδου των σπουδών. Δηλαδή όντας ακόμα φοιτητής ο ενδιαφερόμενος να περνάει ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ σε τάξη μέσα σαν δόκιμος (ως πρακτική να το πούμε) πριν πάρει πτυχίο, παρουσία του αξιολογητή ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Μπορεί μάλιστα κάθε μήνα ο αξιολογητής να αλλάζει. Και βέβαια να συνδυαστεί αυτό με τακτικές παρατηρήσεις και συμβουλές για το πώς να διαχειριστεί την ύλη και την τάξη καλύτερα ώστε όχι να κοπεί αλλά να πάρει ένα πτυχίο αξιόπιστο. Τι; Θα στοιχίσει πολλά; Ε τι να κάνουμε, αν νοιάζεστε για τον κόπο του μαθητή όπως λέτε θα μπείτε κι εσείς στον κόπο να διαθέσετε κονδύλια. Γιατί πώς να το κάνουμε, είναι αντίφαση να βλέπει κανείς την πολιτεία να πιστοποιεί δίνοντας πτυχίο στον ενδιαφερόμενο ότι είναι ικανός να εργαστεί, και μετά από 20 χρόνια να του λέει ‘’α, ξέρεις λάθος έκανα, τώρα δεν είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το κάνεις. Για έλα να σε αξιολογήσω πάλι και να χάσεις και τη δουλειά σου αν το κρίνω εγώ, τώρα που έχεις και οικογένεια.’’ Ενώ αν το περάσει αυτό όντας ακόμα εκπαιδευόμενος είναι και θεμιτό και δίκαιο, αλλά και χρήσιμο, γιατί πολύ απλά στη φάση αυτή δεν έχει ξεκινήσει ακόμα την πορεία του. Αντίθετα αν κοιτάξουμε τα έργα των υπευθύνων τώρα θα δούμε ένα τοπίο σύγχυσης και αποσύνθεσης. Η πιο ελαφριά περίπτωση είναι η δική μου κατά την οποία φέτος μπαινοβγαίνω σε διάφορα σχολεία και τμήματα στα οποία οι μαθητές αλλάζουν τους μαθηματικούς σαν τα πουκάμισα. Η χειρότερη περίπτωση είναι που αρκετά από τα σχολεία της Ελλάδας, ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας έχουν τμήματα στα οποία έλειπαν μαθηματικοί (μιλάω για τον κλάδο μου – που να δείτε στους υπόλοιπους) για πάνω από μήνα. Πολλά κενά και μεγάλα, παρά τις διαβεβαιώσεις και τους πανηγυρισμούς των υπουργείων παιδείας και διοικητικής μεταρρύθμισης ότι ‘’ζήτω, καταφέραμε και λειτουργούν όλα στην παιδεία άψογα με τους μισούς καθηγητές!!’’ Φέτος πλανάται παντού στην ατμόσφαιρα από στόμα σε στόμα: ‘‘Είναι η χειρότερη χρονιά στα χρονικά της παιδείας, χρονιά χειρότερη με διαφορά από τις προηγούμενες’’. Και πάνω εδώ έρχεται και η ‘’αξιολόγηση’’ για να ολοκληρώσει το ‘’έργο’’… Όπως είπε πολύ έξυπνα κι ένας συνάδελφος, μοιάζει σαν ‘’ένα κερασάκι χωρίς την τούρτα’’. Εγώ θα πω και κάτι άλλο. Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν μια έκφραση για να δείξουν ότι κάποιος προσπαθεί να παραπλανήσει τον εχθρό ή τον αντίπαλο με αντιπερισπασμό. Λένε ‘’τον έστειλε να κυνηγήσει άγριες χήνες (wildgoosechase)’’. Δηλαδή τον έστειλε να κυνηγήσει κάτι άσκοπο, κάτι χωρίς νόημα έτσι ώστε να μπορεί ο πρώτος να δράσει ανενόχλητα στο πραγματικό πεδίο μάχης. Η κυβέρνηση θέλει να στείλει την παιδεία στη λαιμητόμο της αξιολόγησης και τον λαό να κοιμηθεί ήσυχος ότι ‘’επιτέλους κάτι γίνεται’’. Καλό μας κυνήγι… Όλα αυτά είναι κομμάτια από τη δική μου προσωπική οπτική γωνία. Ο καθένας έχει τη δική του. Μετά τιμής Σπύρος Δελακουρίδης Εκπαιδευτικός.